Uprawa jagody kamczackiej w Polsce, cz. I

Uprawa jagody kamczackiej była tematem szkolenia odbywającego się 7 września w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach. Zrealizowano je w ramach działań Programu wieloletniego „Działania na przecz poprawy konkurencyjności i innowacyjności sektora ogrodniczego z uwzględnieniem jakości i bezpieczeństwa żywności oraz ochrony środowiska naturalnego” nadzorowanego przez MRiRW.

Dr hab. Elżbieta Rozpara i dr Maria Buczek przedstawiły jakie są możliwości uprawy suchodrzewu sinego (Lonicera caerulea), powszechnie nazywanej jagodą kamczacką, w uprawie integrowanej i ekologicznej. Powszechnie nazywany jagodą kamczacką gatunek reprezentowany jest przez dwie grupy botaniczne var edulis i var kamtschatika. Obie formy różnią się miedzy sobą zarówno pod względem wyglądu krzewów, ich pokroju, jak również wyglądu samych owoców. W IO pracy nad jagodą kamczacką prowadzone są od lat 80-tych ub. Wieku. Obecnie dostępne są odmiany, które mogą dojrzewać w końcu maja, po późne odmiany dojrzewające na przełomie lipca i sierpnia. Ważną cechą odmianową odmiany będzie twardość owoców, która będzie decydować zarówno o przydatności do sprzedaży na świeżym rynku, jak też zbioru mechanicznego.

Owoce jagody kamczackiej to ogromne bogactwo takich związków jak antocjany, flawonoidy, polifenole i witaminy, które dostępne są zarówno w świeżych owocach jak też przetworzonych. Można z powodzeniem wytwarzać z owoców soki czy konfitury. Jagoda kamczacka pozostaje ciągle tajemnicza roślina pod względem produkcyjnym. Nie do końca rozpoznane są kwestie zapylania kwiatów i dobór odmian pod względem dobrego zapylenia. Tymczasem odmian na rynku jest już bardzo dużo i ciągle przybywa, ale nie wszystkie odmiany będą się nadawały do uprawy w naszym klimacie – mówił dr E. Rozpara. Ciągłego doskonalenia wymagają kwestie nawożenia, cięcia i prowadzenia krzewów pod określone potrzeby (zbiór kombajnowy lub ręczny). Zdaniem prelegentki jagoda kamczacka jest przydatna do uprawy zarówno integrowanej jak i ekologicznej, gdyż jest odporna na niskie temperatury i wiosenne przymrozki, jest łatwa i długowieczna uprawa i mało podatna na choroby i szkodniki.

Dr Maria Buczek przedstawiała wyniki badań jakie nad uprawą jagody kamczackiej są prowadzone w Sadowniczym Zakładzie Doświadczalnym w Brzeznej. Odmiany różnią się m.in. rozpoczęciem okresu wegetacji u takich jak Czelabinka czy Sinogłazlka ma miejsce już 13 kwietnia a u odmian Atut, Duet czy P19 dopiero pod koniec kwietnia. Bardzo ważne w uprawie tego gatunku jest intensywne cięcie krzewów, które trzeba wykonywać corocznie, tak by w krzewie cały czas były młode pędy.  Niewątpliwym problem w przypadku jagody kamczackiej są ptaki, które potrafią całkowicie ogołocić krzewy z owoców. Na pewno trzeba podejmować działania które pozwolą zabezpieczyć owoce tuż przed zbiorami, czyli przykrywać rzędy siatkami, czy stosować inne metody odstraszające ptaki.

c.d.n.