Jagoda kamczacka – możliwości uprawy




Wiciokrzew siny, czyli popularna jagoda kamczacka, jest wciąż dość mało rozpowszechnionym gatunkiem. Mimo to zdecydowanie zasługuje na uwagę, szczególnie z tego względu, że nie posiada dużych wymagań glebowych i klimatycznych. Roślina dobrze znosi spadki temperatur w okresie zimowym, jej kwiaty potrafią przetrwać duże przymrozki (nawet do 8oC na minusie), a owoce dojrzewają bardzo szybko – pod koniec maja. W związku z tym są jednymi z pierwszych deserowych owoców, jakie dostępne są na rynku.

Gleba

Uprawa jagody kamczackiej może mieć miejsce w różnych rodzaj gleby – niekorzystne dla jej rozwoju są właściwie tylko gleby podmokłe i suche. Jej rośliny są tolerancyjne jeśli chodzi o odczyn podłoża – najlepszym jest dla nich odczyn lekko kwaśny, na poziomie pH 5,5-6,5, jednak wzrastają w zakresie 5-8 pH. Co ciekawe rośliny rosną również w miejscach, gdzie mamy do czynienia z dużym zanieczyszczeniem powietrza, jednak warto uważać, by ich wzrostu nie zaburzyły miejsca wilgotne, w których blisko podchodzą wody gruntowe. Negatywne dla wzrostu są też podtopienia, które mają miejsce wiosną, a także zimne powietrze.

Światło
Jagoda kamczacka lubi światło, ale wzrasta także w miejscach, w których występuje niewielkie zacienienie. Na największe plony możemy jednak liczyć w miejscach nasłonecznionych i zabezpieczonych przed wiatrem.

Temperatura
Bardzo dużą zaletą tej rośliny jest jej odporność na niskie temperatury – w przypadku krzewów jest to -45°C, a kwiatów – -8°C. Roślina jest uprawiana nawet na Syberii, a jej liście rozwijają się nawet wtedy, gdy wokoło zalega jeszcze śnieg.


Woda
Najlepszymi miejscami do uprawy jagody kamczackiej są tereny wilgotne – według trwających siedem lat obserwacji dokonanych przez Rosyjski Instytut Certyfikacji imienia Miczurina, na jej wzrost negatywny wpływ mają susze. Szczególnie odbijają się one na formowaniu i dojrzewaniu owoców, które mają tendencję do opadania, a także na wielkości plonów czy zwiększonej podatności na choroby. Poleca się więc regularne podlewanie plantacji, a także nawadnianie ściółki pod krzewami – wtedy zdecydowanie wzrasta masa owoców.

Plantacja Jagody kamczackiej na Syberii

Pielęgnacja roślin

Roślina nie wymaga kompleksowej pielęgnacji – w ciągu pierwszych lat nie trzeba jej nawozić, ciąć, ani przeprowadzać jakichkolwiek zabiegów związanych z ochroną. Okres produkcyjny wynosi 20-30 lat, w związku z czym jest uznawana za długowieczną. Jak ją uprawiać?

sadzenie
Najlepsza sadzonka posiada kilka cech charakterystycznych – jej wysokość przekracza 30 cm, grubość szyjki korzeniowej wynosi od 0,7 do 1 cm, system korzeniowy posiada długość od 20 do 25 cm, a ilość pędów zamyka się w liczbie 2-3. Sadzonki rozmnażane wegetatywnie, z którymi spotkać można się najczęściej, sadzi się w pojemnikach (doniczki P9 i większe) i wysadza do gruntu w trakcie całego okresu wegetacyjnego. Najlepszy okres na sadzenie to październik, ponieważ roślina nie wymaga wtedy długiego okresu aklimatyzacji.

Dobrej jakości materiał szkółkarski jagody kamczackiej w doniczce

Wysadzanie jagody kamczackiej jest zalecane w miejscach po uprawianych roślinach okopowych, takich jak ziemniaki, buraki czy marchew, a glebę wokół należy poddać użyźnieniu i odchwaszczeniu. Krzewy powinny być sadzone w rzędzie (schemat: 1,5-3,5 m x 1,0-1,5 m) – możliwa jest wtedy uprawa do 4000 szt. na hektar. Parametry dołka to: na plantacji towarowej – 50 cm głębokości i 50-60 cm szerokości, a w domowym ogródku – 25-30 cm głębokości i 30-40 cm szerokości. Zaleca się posadzenie rośliny tak, aby jej szyjka korzeniowa znajdowała się na poziomie równym powierzchni gleby, a także nie przycinanie rośliny, bowiem może to znacznie opóźnić owocowanie. Jeżeli chodzi o pielęgnację rośliny – należy ją podlewać i ściółkować glebę wokół, usuwać chwasty oraz, w sezonie jesiennym, spulchniać okręgi wokół pni (głębokość 5-8 cm) – zaleca się kopanie płycej w pobliżu krzewów, a głębiej pomiędzy rzędami.
Bardzo istotne jest również zapewnienie roślinom zapylenia krzyżowego (są obcopylne) – jest to możliwe poprzez posadzenie 203 odmian kwitnących w tym samym czasie, czego efektem będą wysokiej jakości owoce (warto unikać jednej odmiany, bo nie wpływa to korzystnie na owocowanie).

nawożenie
Jeżeli planuje się założenie plantacji jesienią, bardzo dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie nawozów organicznych, takich jak obornik, kompost, torf albo humus w ilości 8-10 kg/m2. Możliwe jest wsypanie nawozów do dołków podczas sadzenia – do jednego należy wsypać 10 kg obornika lub kompostu, a do tego 40-50 g superfosfatu i taką samą ilość soli potasowej.
Prawidłowe nawożenie i przygotowanie stanowiska, w którym ma miejsce uprawa sprawia, że jagoda kamczacka nie musi być nawożona przez kolejne 3 lata. W okresie wegetacji przeprowadza się dokarmianie młodych roślin 2-3 razy:

    • wiosną (początek kwietnia) – na 1 m2 należy wsypać 20 g mocznika, 30 g azotanu lub 40 g siarczanu amonu,
    • latem (początek lipca) – po zbiorach stosuje się nawóz mineralny wieloskładnikowy, czyli 25-30 g nawozu powinno się rozpuścić w 10 l wody; dawkowanie – 5 l na roślinę. Do nawożenia używa się też gotowego nawozu (60-80 g/m2, a także roztworu gnojówki w stosunku 1:4),
    • jesienią – należy podsypać humus lub kompost (8-10 kg/m2) wokół krzewów.

Starsze, 6-, 7-letnie rośliny nawozi się tylko wiosną i jesienią, jednak dawka powinna zostać zwiększona 1,5 raza, natomiast w przypadku kwaśnej gleby należy poddawać ją wapnowaniu – 200-300 g wapna/kredy na 1 m2.

przycinanie
Jagoda kamczacka nie wymaga przycinania przez okres do 5-7 lat od posadzenia. Czynność ta powinna być wykonywana dopiero po 8-10 latach – najlepiej jesienią, po opadnięciu liści, ewentualnie wiosną – najpóźniej do końca marca. Celem przycinania jest przerzedzenie korony, a także skrócenie gałęzi szkieletowych o połowę. W przypadku roślin 20-25-letnich najbardziej korzystne jest cięcie odmładzające – do wysokości 30-40 cm od poziomu gleby. W kolejnym roku należy pozostawić wyrosłe pędy, a wiosną trzeciego roku uformować krzew (pozostawić na nim 10-15 najsilniejszych gałęzi).

choroby i szkodniki

Kiedy pogoda nie jest sprzyjająca, możliwe jest wystąpienie objawów mączniaka albo oparzeliny, a w przypadku niektórych odmian obserwowano również pojawienie się piórolotka pięciopióra (Pterophorus pentadactyla), zwójki różóweczki (Pandemis ribeana Hb.), tarcznika wierzbowego (Chionaspis salicis L.) oraz zielonej mszycy wiciokrzewowej. Aby skutecznie walczyć z chorobami, należy postępować zgodnie z wytycznymi znajdującymi się w programie ochrony roślin – choroby w tym przypadku są jednak rzadkością, podobnie jak ataki ze strony szkodników.

 

 

Do zainteresowania uprawą jagody kamczackiej na skalę towarową zachęcać mogą nowe odmiany, szczególnie te pochodzące z Kanady (‘Tundra’, ‘Borealis’, ‘Aurora’, ‘Hobeybee’) oraz rosyjskich ośrodków hodowlanych (‘Bakczarskaja Jubilejnaja’, ‘Docz Velikana’, ‘Gordost’ Bakczara’, ‘Jugana’, ‘Silginka’, ‘Streżewczanka’). Niektóre z nich mają bardzo atrakcyjne owoce o długości do 5 cm. Ze względu na swoje właściwości prozdrowotne owoce świetnie nadają się do przetwarzania (mrożenie, suszenia), jak również produkcji domowych przetworów.

fot. T. Kusibab, M. Podymniak

Więcej zdjęć w Galerii

źródło: http://in-vitro.pl

Więcej informacji na www.in-vitro.pl

oraz w czasopiśmie Jagodnik nr 1/2014









Poprzedni artykułMożliwości uprawy jagody kamczackiej
Następny artykułO odmianach i sokach z Kraśnika

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj