Uprawa żurawiny wielkoowocowej jest możliwa, jednak podstawowym hamulcem jej uprawy to wysokie koszty związane z lokalizacją plantacji jak i nowoczesnym jej przygotowaniem. Na podstawie zwiedzania plantacji żurawiny w różnych częściach USA, (Massachusetts, New Jersey, Wisconsin, Oregon), w południowo-wschodniej Kanadzie, Chile, Białorusi i Łotwie, należy stwierdzić, że nasze warunki przyrodnicze są korzystne do masowej uprawy tej rośliny.
Żurawina jest rośliną o małych wymaganiach glebowych i może być uprawiana na torfowiskach wysokich, na torfowiskach przejściowych o uregulowanym pH gleby jak i na lekkich glebach mineralnych (czyt. też „Żurawina wielkoowocowa – podstawowe wiadomości o uprawie”).
Powodzenie uprawy zależy od wielu czynników, do których należą: dobre warunki fizyczne gleby. Żurawina nie posiada korzeni włośnikowych i jej plantacje nie powinny być zakładane na glebach zwięzłych, o nieuregulowanych stosunkach wodnych.
Teren przeznaczony pod plantację żurawiny powinien charakteryzować się niskim pH, od 3, 5 do 4,2 przy określaniu w KCl jak to wykonują nasze Stacje Chemiczno- Rolnicze.
Gleby o wyższym pH należy siarkować podczas ich przygotowywania pod uprawę żurawinę a o pH bardzo niskim wapnować.
Planując uprawę żurawiny należy posiadać niezbędna ilość wody z możliwością ewentualnego jej zakwaszania.
Plantacja powinna być wyposażona w urządzenia do zabezpieczania roślin przed mrozem, w tym szczególnie przed wiosennymi przymrozkami.
Chwasty należy bardzo dokładnie zniszczyć przed założeniem plantacji, a w latach następnych stosować odpowiednie herbicydy.
Żurawina jest wrażliwa na mało jeszcze poznane czynniki przyrodnicze jak niedobór wody podczas okresu wegetacji przy jednocześnie słonecznej o bardzo wysokiej temperaturze pogodzie.
Brak, lub niedostatek wspomnianych czynników może stanowić przyczynę niepowodzenia w uprawie tej rośliny.
Osoby zainteresowane uprawą żurawiny wielkoowocowej, warto aby zapoznały się z podstawową literaturą dotyczące tego gatunku:
1. Gwozdecki J. Charakterystyka odmian żurawiny wielkoowocowej ( Vaccinium macrocarpon Aid) w kolekcji ISK Skierniewice: 2003 r.
2. Krzewińska D. Smolarz K. Wstępne wyniki plonowania żurawiny wielkoowocowej w zależności od nawożenia azotowego-Uprawne Rośliny Wrzosowate; ISK,Skierniewice:2003r. Smolarz K. Żurawina; Ogólnopolska konferencja borówkowa ISK, Skierniewice;1997 r.
3. Smolarz K. plonowanie kilku odmian żurawiny wielkoowocowej na glebie mineralnej. Uprawa borówki i żurawiny; ISK, Skierniewice; 1999 r.
4. Smolarz K. Borówka i żurawina, zasady racjonalnej produkcji. Hortpress, Sp.z o.o. Warszawa, 2009 r.
5. Soczek Z. Scholz R. Owocowanie żurawiny wielkoowocowej (Oxycocus macrocarpus Pers) uprawianej na torfowiskach wysokich w Polsce; ISK, Skierniewice; 1969 r.
